Lübeck (Lübeck, Hansestadt)
De Hanzestad Lübeck (Deens: Lybæk, Nederduits: Lübe(e)k) is een kreisfreie Stadt aan de monding van de Trave in de Duitse deelstaat Sleeswijk-Holstein. De stad telt inwoners op een oppervlakte van 214,14 km².
De historische binnenstad met haar talloze monumenten is een grote toeristische trekpleister. Het voornaamste kerkelijke gebouw is de Marienkirche, hoogtepunt van de zogenaamde baksteengotiek. De vestingstad bezit nog twee van de drie stadspoorten (het Holstentor en het Burgtor) en resten van de stadsmuur. Een belangrijke referentie naar het hanzeverleden van de stad zijn de Salzspeicher, de grote magazijnen waar de stad zijn zoutvoorraad opsloeg alvorens deze naar de andere steden van de hanze te verschepen.
Lübeck werd in de 8e eeuw als Liubice (mogelijk genoemd naar een persoon met de naam Lyubo of Lyubomir; het eerste deel van deze namen betekent: geliefd) door Abodriten of andere Slaven gesticht, en was een pooslang de zetel van de vorsten van de Abodriten, die meestal uit de familie der Nakoniden kwamen. Hun burcht lag waar de Schwartau uitstroomt in de Trave.
De stad werd in 1138 platgebrand, maar in 1143 door Adolf II van Schauenburg en Holstein op een heuvel Bucu (tegenwoordig de Burgwall) weer opgebouwd. Na een nieuwe stadsbrand in 1157 bouwde de Saksische hertog Hendrik de Leeuw de stad in 1159 opnieuw op, om een basis te vormen voor de handel met Kooplieden van Gotland (de zgn. Gotlandvaarders). In 1160 kreeg Lübeck het stadsrecht naar het voorbeeld van Soest in Westfalen. In 1163 werd Lübeck zetel van een bisschop, wat de plaats, mede door de bouw van de Domkerk, nog belangrijker maakte. Keizer Frederik II verklaarde Lübeck in 1226 reichsunmittelbar, wat betekende dat de stad alleen aan de keizer zelf onderworpen was (Vrije Rijksstad). In 1276 brandde de stad opnieuw af.
De Vrije en Hanzestad Lübeck ontwikkelde zich in de loop der tijd tot de belangrijkste Hanzestad. Burgemeester Thomas von Wickede ontpopte zich vanaf 1501 tot een diplomaat van internationaal belang. Tussen 1526 en 1575 heerste de Lübeckenaren over het nu Deense eiland Bornholm vanaf het kasteel Hammershus.
De episode van 1532 tot 1537, waarin burgemeester Thomas Wullenwever diverse conflicten met omringende heersers, o.a. koning Frederik II van Denemarken, met geweld wilde oplossen en de stad op hoge militaire kosten joeg, terwijl zijn militaire expedities mislukten (Wullenwever zelf viel in vijandelijke handen en werd ter dood gebracht), luidde het geleidelijke einde van Lubecks bloei in. Ook de Hanze zelf zag door concurrentie uit o.a. Holland en Engeland de zaken achteruit gaan.
Nadat de meeste stadsstaten na de val van het Heilige Roomse Rijk opgingen in grotere gebieden was Lübeck een van de zes steden die, ook in de Dertigjarige Oorlog, zijn onafhankelijkheid wist te bewaren. Van 1806 tot 1813 was de stad door Franse troepen onder Joachim Murat bezet. Deze legeraanvoerder had in november 1806 in een veldslag bij de stad de Pruisen onder Gebhard Leberecht von Blücher verslagen. In 1871 werd Lübeck deel van het Duitse Keizerrijk. In 1918, in de woelige dagen van de ondergang van het Keizerrijk, mislukte een opstand door matrozen. De overgang naar de Republiek van Weimar verliep verder vreedzaam. De stadstaat verloor in 1937 zijn zelfstandigheid door de Groot-Hamburgwet. Sindsdien behoort de stad tot Sleeswijk-Holstein. Lübeck werd in de Tweede Wereldoorlog. o.a. op 29 maart 1942, zwaar getroffen door geallieerde bombardementen, maar daarbij werd in verhouding tot andere Duitse steden een kleiner deel (ongeveer 30 procent) van de binnenstad verwoest. Op 3 mei 1945 vond in de Lübecker Bocht het rampzalige bombardement op de Cap Arcona plaats.
Op 18 januari 1996 werd de stad opgeschrikt door een terroristische aanslag. Tien asielzoekers, onder wie zeven kinderen en tieners, kwamen om het leven ten gevolge van brandstichting. Of neo-nazi's of andere daders de aanslag hebben gepleegd, is niet opgehelderd, mede door gemaakte fouten bij het politieonderzoek en het proces tegen enige opgepakte verdachten.
In het midden van de Altstadt werden scholen gebouwd na de oorlog, in 2009 werd besloten om deze af te breken en een nieuwe woonwijk te bouwen. De vooroorlogse huizen werden niet gereconstrueerd, maar de nieuwe woningen in het Gründungsviertel werden wel in historiserende stijl heropgebouwd. In 2020 werd het project opgeleverd.
De historische binnenstad met haar talloze monumenten is een grote toeristische trekpleister. Het voornaamste kerkelijke gebouw is de Marienkirche, hoogtepunt van de zogenaamde baksteengotiek. De vestingstad bezit nog twee van de drie stadspoorten (het Holstentor en het Burgtor) en resten van de stadsmuur. Een belangrijke referentie naar het hanzeverleden van de stad zijn de Salzspeicher, de grote magazijnen waar de stad zijn zoutvoorraad opsloeg alvorens deze naar de andere steden van de hanze te verschepen.
Lübeck werd in de 8e eeuw als Liubice (mogelijk genoemd naar een persoon met de naam Lyubo of Lyubomir; het eerste deel van deze namen betekent: geliefd) door Abodriten of andere Slaven gesticht, en was een pooslang de zetel van de vorsten van de Abodriten, die meestal uit de familie der Nakoniden kwamen. Hun burcht lag waar de Schwartau uitstroomt in de Trave.
De stad werd in 1138 platgebrand, maar in 1143 door Adolf II van Schauenburg en Holstein op een heuvel Bucu (tegenwoordig de Burgwall) weer opgebouwd. Na een nieuwe stadsbrand in 1157 bouwde de Saksische hertog Hendrik de Leeuw de stad in 1159 opnieuw op, om een basis te vormen voor de handel met Kooplieden van Gotland (de zgn. Gotlandvaarders). In 1160 kreeg Lübeck het stadsrecht naar het voorbeeld van Soest in Westfalen. In 1163 werd Lübeck zetel van een bisschop, wat de plaats, mede door de bouw van de Domkerk, nog belangrijker maakte. Keizer Frederik II verklaarde Lübeck in 1226 reichsunmittelbar, wat betekende dat de stad alleen aan de keizer zelf onderworpen was (Vrije Rijksstad). In 1276 brandde de stad opnieuw af.
De Vrije en Hanzestad Lübeck ontwikkelde zich in de loop der tijd tot de belangrijkste Hanzestad. Burgemeester Thomas von Wickede ontpopte zich vanaf 1501 tot een diplomaat van internationaal belang. Tussen 1526 en 1575 heerste de Lübeckenaren over het nu Deense eiland Bornholm vanaf het kasteel Hammershus.
De episode van 1532 tot 1537, waarin burgemeester Thomas Wullenwever diverse conflicten met omringende heersers, o.a. koning Frederik II van Denemarken, met geweld wilde oplossen en de stad op hoge militaire kosten joeg, terwijl zijn militaire expedities mislukten (Wullenwever zelf viel in vijandelijke handen en werd ter dood gebracht), luidde het geleidelijke einde van Lubecks bloei in. Ook de Hanze zelf zag door concurrentie uit o.a. Holland en Engeland de zaken achteruit gaan.
Nadat de meeste stadsstaten na de val van het Heilige Roomse Rijk opgingen in grotere gebieden was Lübeck een van de zes steden die, ook in de Dertigjarige Oorlog, zijn onafhankelijkheid wist te bewaren. Van 1806 tot 1813 was de stad door Franse troepen onder Joachim Murat bezet. Deze legeraanvoerder had in november 1806 in een veldslag bij de stad de Pruisen onder Gebhard Leberecht von Blücher verslagen. In 1871 werd Lübeck deel van het Duitse Keizerrijk. In 1918, in de woelige dagen van de ondergang van het Keizerrijk, mislukte een opstand door matrozen. De overgang naar de Republiek van Weimar verliep verder vreedzaam. De stadstaat verloor in 1937 zijn zelfstandigheid door de Groot-Hamburgwet. Sindsdien behoort de stad tot Sleeswijk-Holstein. Lübeck werd in de Tweede Wereldoorlog. o.a. op 29 maart 1942, zwaar getroffen door geallieerde bombardementen, maar daarbij werd in verhouding tot andere Duitse steden een kleiner deel (ongeveer 30 procent) van de binnenstad verwoest. Op 3 mei 1945 vond in de Lübecker Bocht het rampzalige bombardement op de Cap Arcona plaats.
Op 18 januari 1996 werd de stad opgeschrikt door een terroristische aanslag. Tien asielzoekers, onder wie zeven kinderen en tieners, kwamen om het leven ten gevolge van brandstichting. Of neo-nazi's of andere daders de aanslag hebben gepleegd, is niet opgehelderd, mede door gemaakte fouten bij het politieonderzoek en het proces tegen enige opgepakte verdachten.
In het midden van de Altstadt werden scholen gebouwd na de oorlog, in 2009 werd besloten om deze af te breken en een nieuwe woonwijk te bouwen. De vooroorlogse huizen werden niet gereconstrueerd, maar de nieuwe woningen in het Gründungsviertel werden wel in historiserende stijl heropgebouwd. In 2020 werd het project opgeleverd.
Kaart (cartografie) - Lübeck (Lübeck, Hansestadt)
Kaart (cartografie)
Land (geografie) - Duitsland
 |
 |
| Vlag van Duitsland | |
De Duitse geschiedenis begint in zekere zin reeds in de 1e eeuw v.Chr., toen al sprake was van Germanië, een gebied dat bewoond werd door vooral Germaanse stammen. Een Duitse staat liet langer op zich wachten. Het Heilige Roomse Rijk, dat ruwweg tussen 800 en 1800 bestond, kan gezien worden als voorloper, maar had veel minder centraal gezag, net als zijn opvolger, de Duitse Bond (1815-1866). Daarna kwam de Duitse eenwording pas echt op gang en zo ontstond in 1871 het Duitse Rijk, dat grotendeels de huidige landsgrenzen omvatte. Deze staat werd, door de afschaffing van de monarchie na de novemberrevolutie van 1918, voor het eerst een republiek; de zogenaamde Weimarrepubliek. Onder het nazibewind (1933-1945) was Duitsland een dictatuur, ontketende het de Tweede Wereldoorlog en voerde het de Holocaust uit. Duitsland verloor de oorlog en werd daarna opgedeeld in de Bondsrepubliek Duitsland (West-Duitsland) en de Duitse Democratische Republiek (Oost-Duitsland of DDR). Na de Val van het communisme kwam in 1990 de Duitse hereniging tot stand en traden de zes Oost-Duitse deelstaten toe tot de Bondsrepubliek.
Valuta / Taal
| ISO | Valuta | Symbool | Significant cijfer |
|---|---|---|---|
| EUR | Euro (Euro) | € | 2 |
| ISO | Taal |
|---|---|
| DE | Duits (German language) |